Ruim vier maanden geleden begon ik samen met Douts aan wat mijn eerste trekking ooit zou zijn. Ik was altijd wat verbaasd over het woord trekking. Eigenlijk was het toch niet meer dan een fancy Engels woord voor wandelen? En is wandelen niet doelloos? Toch begon ik er met enige nieuwsgierigheid aan. Want waar was iedereen nou zo enthousiast over? En met mijn plannen voor Nepal in het achterhoofd wist ik wel dat ik dichtbij Everest wilde komen. En dat ik dat trekking-gedoe maar eens moest proberen. Dus zonder enige echte kampeerervaring ging ik op pad voor iets wat toen een enorme indruk zou maken.

Nu ruim vier maanden later was het tijd voor mijn trekking in Nepal. Met de positieve ervaring van Patagonië in het achterhoofd had ik er erg veel zin in! Alleen zoals ik eerder schreef voelde ik mij te slap voor Everest en dus was het op naar Annapurna Base Camp, ABC.

De eerste drie uur deden mij goed schrikken. Nog half wakker en net uit de taxi stak ik de straat over en zag ik een trap die mij in een uur tijd 500 meter hoger zou brengen. De trap voorbij werd het pad onverhard en werd het in twee uur tijd nog eens 500 meter klimmen. Dus in de eerste drie uur meteen 1000 hoogtemeters. Gelukkig was het daarna meteen weer 400 meter dalen.

Zo zouden eigenlijk bijna alle dagen zijn. Paar honderd meter omhoog, klein stukje naar beneden. En bijna overal trappen. Voor de mensen die denken dat dat fijn is: think again. Uiterst vermoeiend namelijk.

Toch is het nooit echt zwaar geweest. Maar wel erg mooi. Met name de dag dat wij, onderweg had ik een aantal leuke mensen ontmoet, naar ABC zouden gaan. De dag ervoor had namelijk een redelijk zware sneeuwstorm gewoed. Zo zwaar dat in de avond en nacht ervoor verschillende lawines te horen waren. Toch vonden wij dat wij het eindpunt moesten bereiken. Gezamenlijk met GPS en stok gingen wij op zoek naar het pad dat door de sneeuwstorm volledig was oversneeuwd. Feitelijk betekende dit niks anders dan twee stappen zetten, met de stok voelen waar het pad was, en weer twee stappen zetten. Vaak gokte iemand verkeerd en die stond dan tot zijn middel in de verse sneeuw. Gelukkig hebben wij goed werk geleverd, want de porters en gidsen na ons maakten allemaal gebruik van ons pad!

De weg naar beneden dezelfde dag was eigenlijk net iets bizarder. Het gevaar voor lawines werd door de opkomende zon alleen maar groter en ook kwam er weer een sneeuwstorm opzetten. Met de porters die ons voor bijrenden beseften wij dat we eigenlijk maar een ding te doen hadden: zo snel mogelijk naar beneden gaan en iedere mogelijkheid om een lawine te creëren te vermijden.

Nu bevind ik mij weer veilig en wel in Pokhara. Een paar dagen uitrusten. De nodige souvenirs kopen en dan op naar India voor drie weken. En dan… dan, na een kort bezoek aan Engeland, weer naar huis!

Location:Baidam Rd,Pokhara,Nepal